Beitske Visser ziet het somber in: 'Vrouwen krijgen geen gelijke kansen in de autosport'

Meer dan ooit snakt de Formule 1 naar vrouwelijk talent om de sport te verrijken. In de grid girl-loze wereld die rechtenhouder Liberty Media gecreëerd heeft is er immers eigenlijk alleen ruimte voor vrouwen in hoge, duurbetaalde posities. Een vrouwelijke coureur die mannen als Max Verstappen, Lando Norris en Alex Albon het leven zuur kan maken staat bovenaan het verlanglijstje van de organisatie.

Het is echter bijna vijftig jaar geleden dat een vrouw voor het laatst een Grand Prix startte: in 1976 nam de Italiaanse Lella Lombardi deel aan de Grand Prix van Oostenrijk. Ze werd twaalfde. Stellen we onze eisen bij naar kwalificatiepogingen, dan moeten we dertig jaar terug: in 1992 probeerde Giovanna Amati tot drie keer toe haar beroerde Brabham de grid op te slepen. De laatste deelname aan een Grand Prix weekend dateert uit 2015, toen Susie Wolff een test afrondde voor Williams op Silverstone.

Opvolgster is ver weg

Ondanks de verwoede pogingen van de failliete W Series om vrouwen een voet aan de grond te geven in de motorsport zit er weinig schot in de zaak. Drievoudig kampioene Jamie Chadwick heeft nog altijd niet de kans gezien om door te stoten naar andere junior formules, en lijkt nu uit te wijken naar de Indy Lights/Indy NXT.

De enige andere prominente vrouw in single seaters is voormalig Sauber/Alfa Romeo F1-testrijdster Tatiana Cálderon. De Colombiaanse bereikte de Formule 2 in 2019, maar was in die klasse vaak meerdere seconden verwijderd van de op één na langzaamste coureur. Na een soortgelijke stint in de Japanse Super Formula en de IndyCar Series keerde ze dit jaar terug in de F2, waar ze prompt haar prestaties van drie jaar eerder dunnetjes overdeed.

Grote obstakels

De zoektocht naar de volgende vrouwelijke racemessias is dus geen eenvoudige. Tweevoudig W Series runner up Beitske Visser weet dat als geen ander. De Drontse dame heeft via de GT4-klasse en Formula V8 3.5 op weten te klimmen tot LMP2 en W Series-coureur. Volgens Visser is er in al die tijd niets veranderd: vrouwen hebben nog steeds grotere obstakels op hun pad naar de top dan mannen. Met name sponsors zijn niet snel bereid om geld te steken in een racedame:

"Ik denk niet dat mannen en vrouwen gelijke kansen krijgen in de autosport. Vaak zit je in de situatie dat een sponsor of iemand zegt dat ze niet weten of je het kan en dat het een te groot risico is om te investeren. Ze investeren dan liever in een jongen."

Naast de twijfel vanuit het bedrijfsleven krijgt Visser nog altijd te maken met vervelende reacties vanuit de fans. Ondanks haar relatief sterke reputatie in de autosport krijgt ze van 'online trolls' nog steeds keukencommentaar te verwerken:

"Ik heb op dit moment al redelijk wat laten zien in de autosport, dus van andere teams krijg ik wel gewoon het respect. Het zijn eerder de mensen die thuis op hun toetsenbord zitten te tikken die het er niet altijd mee eens zijn en rare reacties plaatsen. Dingen als ‘vrouwen moeten thuisblijven’ of ‘je moet gewoon in de keuken blijven’."

Niveau te laag

Het falen van de W Series door een gebrek aan investeringen lijkt de uitspraken van Visser kracht bij te zetten. Er is echter één klein probleempje met die lezing: de huidige vrouwen zijn helaas simpelweg niet goed genoeg. Binnen de W Series maken coureurs zoals Jamie Chadwick en Visser de dienst uit, maar buiten die afgesloten kweekvijver kunnen de dames zich niet handhaven. Visser eindigde haar drie seizoenen in de Formula V8 3.5 respectievelijk als 21ste, 23ste en 13de.

Bij Chadwick ging het niet veel beter in de Formula Regional European Championship, in essentie de mannelijke versie van de W Series. In een vrijwel identieke auto kwam de Britse niet verder dan een negende plek overall. Haar drie teamgenoten bezetten met afstand de top drie. Chadwick eindigde zelfs achter Dennis Hauger en Jüri Vips, die beide slechts een half seizoen reden.

Totdat het niveau van de vrouwelijke coureurs omhoog gaat zal de twijfel die Visser beschrijft blijven bestaan. Er is immers nog geen vrouw geweest die bewezen heeft daadwerkelijk snel genoeg te zijn voor de koningsklasse van de autosport. Het gebrek aan vertrouwen komt dus niet zomaar uit de lucht vallen. Het zal een echt wereldtalent vergen om het 'kip of het ei'-cyclus te doorbreken.