De betrokkenheid van vrouwen bij de autosport is de laatste jaren een bijzonder gevoelig onderwerp geworden. Na ruim dertig jaar afwezigheid vinden veel mensen het immers hoog tijd voor een nieuwe vrouwelijke F1-coureur. Ondanks campagnes vanuit teams, sponsors en de Formule 1 zelf wordt er echter weinig progressie gemaakt.
Het toonbeeld van die teleurstellingen is de W Series. De vrouwelijke variant van Formula Regional hield het vanwege tegenvallende kijkcijfers, beperkte zichtbaarheid en een catastrofale sponsordeal uiteindelijk slechts drie seizoenen vol.
Alle drie seizoenen werden met overmacht gewonnen door Jamie Chadwick, maar de Britse kwam in de overige Europese categorieën niet aan de bak. Het doel van de serie om een F1-rijdster voort te brengen werd nooit gerealiseerd, en Chadwick week uit naar IndyCar-opstapklasse Indy NXT.
Sex appeal
Nu duidelijk is dat de W Series waarschijnlijk niet terug zal komen wordt er druk geanalyseerd hoe het mis kon gaan. Bij F1-zakenblad BusinessF1 denken ze het te weten. In de laatste editie stak een anoniem gehouden auteur namelijk een lang verhaal af over dé grote fout van het kampioenschap: niet genoeg sex appeal!
Volgens de schrijver liet W Series een waardevol wapen liggen door niet af en toe even een bikinicarwash te organiseren in de pits. In plaats daarvan werden de dames in dikke overalls gehesen, alsof ze coureurs waren of iets dergelijks. Die 'strenge' aanpak leidde er volgens de heren geleerden van BusinessF1 toe dat de serie genegeerd werd door het grote publiek.
Voorgangers Danica Patrick (NASCAR, IndyCar) en Susie Wolff (DTM, F1 test) waren er bovendien niet vies van om hun sex appeal in de strijd te gooien. Daar had de W Series een voorbeeld aan moeten nemen. Als laatste punt wordt het succes van vrouwentennis aangehaald, want korte rokjes. Met wat meer bloot op beeld had W Series volgens BusinessF1 veel meer aandacht getrokken en waren er links en rechts sponsors opgestaan om het kampioenschap te steunen.
Social media storm
De gedateerde denkbeelden van BusinessF1 bereikten het internet nadat exemplaren van het blad uitgedeeld werden aan de bezoekers van de Autosport International beurs in het Britse Birmingham.
Een geschokte bezoeker besloot een kiekje te schieten van het artikel te schieten en er een verontwaardigde Twitter-post rond te bouwen. Uiteraard werd hij al snel bijgestaan door allerlei karakters uit de twittersfeer, van belangengroepen tot journalisten, influencers en coureurs.
Women shouldn't have to sell their bodies in order to fund their racing programmes.
— Females in Motorsport (@FemalesinMSport) January 30, 2023
Absolutely absurd from BusinessF1. https://t.co/J13vY68sry
Sex sells??
De verontwaardiging was in dit geval echter gerechtvaardigd. Het mag immers niet zo zijn dat vrouwen puur en alleen beoordeeld worden op hun uiterlijk. Daarvoor zitten ze - afgezien van Carmen Jorda - immers niet in de motorsport. Die functie was er immers voor de in 2018 verboden grid girls. Daarbij zien we Max en Lando (gelukkig) ook niet constant schaars gekleed in beeld. Dat is namelijk voorbehouden aan Valtteri Buttass.
Bovendien was een aanzienlijk deel van de deelnemers aan de W Series door de jaren heen zelfs minderjarig. De minimum leeftijd lag immers op 16, iets dat heel normaal is in de junior formulaseries. Het seksueel exploiteren van de vorig jaar in de serie actieve Juju Noda (16) zou niet uit te leggen zijn. Kennelijk deden ze bij BusinessF1 niet even de moeite om door de deelnemerslijst van 2022 te scrollen. 'Sex sells' gaat immers niet op wanneer er kinderen in het spel zijn.
Juist door de enorme controverse heeft BusinessF1 echter wel één punt bewezen. Sex appeal bij de vrouwelijke motorsport betrekken trekt inderdaad bijzonder veel aandacht. Of dat de aandacht is die je wil trekken is echter een heel andere kwestie...
- BrunoPress, W Series