Apart, zo kun je de ontwerpen van Niels van Roij design wel bestempelen. De Nederlander houdt zich niet bezig met alledaagse hatchbacks en crossovers bij een grote autofabrikant.
Integendeel. Uit zijn pen zijn in korte tijd verschillende bijzondere modellen gevloeid. Denk bijvoorbeeld aan 'shooting brake'-varianten van de Tesla Model S en Rolls-Royce Wraith en een elegante tweedeurs versie van de Range Rover.
Legendarische racer
Zijn meest recent afgeronde project heeft echter een hele andere bron van inspiratie. Op basis van een Ferrari 550 Maranello startte Niels in 2018 met de bouw van een hommage aan een van de meest legendarische Ferrari racewagens die Ferrari nooit gebouwd heeft: de 250 GT SWB 'Breadvan' uit 1962.
Die auto werd realiteit nadat de altijd nukkige Enzo Ferrari weigerde een 250 GTO te verkopen aan Graaf Giovanni Volpi, een edelman en eigenaar van het Scuderia Serenissima raceteam.
Volpi had de woede van Enzo op zijn hals gehaald nadat hij samen met een grote groep Ferrari ingenieurs, waaronder Giotto Bizzarrini het rivaliserende ATS opgericht had. Dit had Enzo uiteindelijk zelf veroorzaakt door zijn bemoeizuchtige vrouw boven zijn medewerkers te verkiezen in wat bekend werd als de 'Palace Revolt' van 1961.
De Breadvan
Om Ferrari alsnog te verslaan werd Bizzarrini meteen aan het werk gezet om de 250 GT SWB van Volpi aan te passen. Samen met carrosserie specialist Piero Drogo ontwikkelde hij een extreem lage, aerodynamische body.
Het meest opvallend was de hoge kont, die bruut afgesneden was. Deze zogeheten Kamm-tail verminderde de luchtweerstand van de auto aanzienlijk, maar zag er vooral heel vreemd uit. De auto kreeg daardoor al snel de bijnaam 'Breadvan'.
Bizzarrini's harde werk was niet voor niets: de auto was duidelijk sneller dan de 250 GTO. Op Le Mans bezweek de Breadvan aan een kapotte aandrijfas, maar in andere races wist de auto de fabrieks-Ferrari's voor te blijven.
'Moderne' herinterpretatie
De magie van die oude, Enzo-pestende racer wil Niels van Roij doen herleven met een moderne herinterpretatie. Althans, modern vergeleken met het origineel. Als basis voor de nieuwe Breadvan dient namelijk een 550 Maranello, een model dat inmiddels alweer bijna 20 jaar uit productie is.
De reden daarvoor is heel simpel: als een van de laatste Ferrari's met voorin geplaatste V12 die met een handbak verkrijgbaar was komt de 550 volgens Van Roij het dichtst bij de oude 250. Een hypermoderne auto zoals een 812 Superfast was gewoon niet passend voor het project.
Volledig nieuwe body
Vrijwel elk paneel op de Breadvan Hommage is volledig nieuw. Alleen de voorruit is nog origineel. Naast de hoge staart is ook de neus uitvoerig aangepast. De grote koelsleuven en de transparante luchtinlaat op de motorkap zijn duidelijke verwijzingen naar het oude model. Ook de uitlaten steken net even wat verder uit om het sixties gevoel te geven.
Spartaans interieur
Ook aan de binnenkant is het thema van een klassieke racewagen voortgezet: de stoelen zijn bekleed in lichtblauw alcantara, de transmissietunnel is bekleed in traditioneel leer met een diamantpatroon en de deuren openen met een lichtgewicht koord in plaats van een deurgreep. Het dashboard is daarnaast uitgerust met tellers die doen denken aan de originele Veglia's.
Mechanisch ongewijzigd
Buiten de cosmetische wijzigingen is er aan de basis van de auto niet veel veranderd. Dat betekent dus een 5,5 liter V12 met 485 pk en een handgeschakelde zesversnellingsbak.
De ophanging is wel gewijzigd: met behulp van Neerlands trots Koni zijn op maat gemaakte coilovers voor de auto ontwikkeld. Over het gewicht is nog niets bekend, maar de volledig uit aluminium opgetrokken koets zal de auto niet veel zwaarder hebben gemaakt dan de standaard 1.690 kilo.
One-off
Ben je geinteresseerd en zijn je zakken eindeloos diep? Dat is dan erg jammer. Niels van Roij weigert om nog een exemplaar te bouwen. De Breadvan Hommage zal net als het origineel de enige in zijn soort zijn. Over de prijs is zoals je mag verwachten niet bekend.
- Niels van Roij Design, Wikimedia Commons