Smetteloze Honda CRX op weg naar recordbedrag (17 kilometer)

Bij 'barnfinds' denk je al snel aan peperdure handgebouwde Ferrari's of Bugattis in de schuur van een oud, vergeten landgoed, maar ze zijn er in alle soorten en maten. Vaak vind je bijvoorbeeld niets meer dan een roestige oude grasmaaier en een verbogen schep, maar soms kom je op de gulden middenweg terecht. De Portuguese handelaar Garagisti heeft precies dat gedaan door deze Honda CRX op te sporen.

30 jaar op bokken

Het toffe kleine coupeetje geldt nu meer dan ooit als een gewild model onder Honda-fans, zeker in originele staat. Origineler dan deze zilvergrijze 1.6i-16 wordt het niet. De auto werd in augustus van 1990 aangeschaft in de Santomar Honda dealer te Lissabon. Vanaf de showroomvloer reed de Honda 17 kilometer naar een privegarage. Aldaar werd de CRX op bokken gezet, waar hij 30 jaar lang zou verblijven.

Perfecte staat

Kennelijk was de garage waarin de Honda gevangen zat goed droog en verwarmd, want ondanks drie decennia stilstand is de CRX in absolute topstaat. Garagisti meldt dat zelfs de smeermiddelen, motorolie en banden nog origineel zijn. Alleen de remvloeistof en de accu zijn vervangen. Ook alle rubbers, stoffen en plastics zijn om door een ringetje te halen.

Non-VTEC

Onder de kap vinden we een non-VTEC (helaas) 1,6 liter zestienklepper met 124 pk en 143 Nm aan koppel. Als je een beetje handig bent met de handgeschakelde vijfbak kun je in 8,4 seconden de 100 bereiken. De pret houdt (met nieuwe motorolie) pas op bij 205 kilometer per uur. Nog altijd geen misselijke cijfers voor een 30 jaar oud sportcoupeetje met een ouderwetse katalysator.

Recordbedrag

Gezien de geschiedenis (of het gebrek daaraan) en de staat van de auto kijken we ongetwijfeld naar een recordbreker. In de huidige markt zijn de prijzen sowieso al bijzonder hoog: in 2019 werd een Amerikaanse CRX Si geveild voor omgerekend €28.841, bijna 9000 euro meer dan hij nieuw gekost had in 1991.

Een originele CRX met afleverkilometers zal hier waarschijnlijk ruimschoots overheen gaan. We vrezen dan ook dat de auto opnieuw een collectie in zal verdwijnen en nooit gebruikt zal worden waar hij voor bedoeld is. En dat is ergens toch eeuwig zonde.